Όταν το 2002 φιλοξενήθηκε για ελάχιστες ημέρες στο εξοχικό του Χάρη Πλούμη στην Αιγείρα, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα ήταν ο άνθρωπος που θα άλλαζε τον ρου της ιστορίας της ποδοσφαιρικής παρέας του Παναιγειρατικού.

Ο Πέτρος Παπανικολάου γεννήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου του 1983 στο Αιγάλεω. Από μικρός λάτρευε την μπάλα. Κι όχι μόνο τη λάτρευε, αλλά την ήξερε και πολύ καλά. Μεγάλωσε παίζοντας ποδόσφαιρο σε ερασιτεχνικά τουρνουά.

Από το 2007 αποτελεί το Α και το Ω της "Μαύρης Αρμάδας". Του αρέσει η δημοσιότητα, αλλά δεν την επιδιώκει. Μετά από παρουσία τεσσάρων σχεδόν χρόνων στην Όττο Βάλτερ, δέχεται για πρώτη φορά να μιλήσει ανοιχτά για όλους και για όλα και να απαντήσει σε κάθε ερώτηση, σε μία πρωτόγνωρα εκτενή συνέντευξη.

"Περήφανος κι ευτυχής με τέτοιους φίλους"

- Πέτρο, σε δύο μήνες συμπληρώνονται τέσσερα χρόνια από την ένταξή σου στο δυναμικό του Παναιγειρατικού. Τι συναισθήματα σου προκαλεί όλο αυτό; Τέσσερα χρόνια στον Παναιγειρατικό. Αλήθεια, πώς νιώθεις;

Π.Π.: "Όντως τον Αύγουστο συμπληρώνονται τέσσερα. Τέσσερα χρόνια, τα οποία ελπίζω να γίνουν και δεκατέσσερα και εικοσιτέσσερα. Νιώθω πραγματικά περήφανος που αποτελώ μέλος αυτής της ομάδας, όχι μόνο για το αγωνιστικό κομμάτι, αλλά κυρίως για το εξωαγωνιστικό. Είχα την ευκαιρία να γνωρίσω παιδιά, τα οποία πέραν της αγωνιστικής τους αξίας, είναι άνθρωποι με λαμπρούς χαρακτήρες, με ήθος, με ιδανικά και είμαι ευτυχής που μπορώ να τους θεωρώ φίλους μου".

- Το πρώτο σου ματς με τη φανέλα του Παναιγειρατικού ήταν στις 10 Αυγούστου του 2007 στο 2-1 κόντρα στα Χρυσάμπελα. Δε γνώριζες και δε σε ήξερε σχεδόν κανείς. Είχες άγχος;

Π.Π.: "Άγχος όσον αφορά τον αγώνα δεν είχα, γιατί είχα μεγάλη εμπιστοσύνη στον εαυτό μου εκείνη την περίοδο. Προερχόμουν από μία χρονιά με δύο και πολλές φορές τρεις αγώνες την εβδομάδα και ήμουν σε πολύ καλή κατάσταση. Τώρα, για το ότι δεν ήξερα και δε με ήξερε κανείς, για να είμαι ειλικρινής, πάλι δεν είχα άγχος. Γιατί ακόμη δεν είχα καταλάβει το μέγεθος του Παναιγειρατικού, το τι σημαίνει η ομάδα για αυτά τα παιδιά που την απαρτίζουν. Μου είχε μιλήσει ο Χάρης ο Πλούμης για την ομάδα αλλά είχαμε μείνει κυρίως στο αγωνιστικό κομμάτι. Αν εγώ δεν εντασσόμουν τότε στην ομάδα και μου δινόταν η ευκαιρία να δοκιμαστώ και να ενταχθώ τώρα, όπου λόγω του Χάρη θα γνώριζα περισσότερα για τον Παναιγειρατικό, σίγουρα θα ένιωθα περίεργα και πολύ πιθανόν να είχα κάποιο άγχος".

- Πιστεύεις ότι χρωστάς πολλά στο φίλο σου Χάρη Πλούμη για τη μετεγγραφή σου στον ΑΟΠ;

Π.Π.: "Σίγουρα! Του είμαι ευγνώμων που μεσολάβησε για να αγωνιστώ για πρώτη φορά στον Παναιγειρατικό τον Αύγουστο του 2007 στον αγώνα με τα Χρυσάμπελα. Ποτέ δεν έμαθα, αλλά φαντάζομαι ότι θα είχε μιλήσει με καλά λόγια για εμένα πριν αποφασίσουν τα παιδιά στην ομάδα να με δοκιμάσουν. Και δεν ξέρω αν τους μίλησε και μετά. Θα ήθελα όμως να τον ευχαριστήσω πραγματικά γιατί η φιλία μας αποτέλεσε την αφορμή για να ανοίξει ένα πολύ όμορφο κεφάλαιο στη ζωή μου. Οπότε, ναι, του χρωστάω πολλά".

"Θα προτιμούσα να παίζω"

Η 11η Οκτωβρίου του 2008 θα στιγμάτιζε την καριέρα του Πέτρου Παπανικολάου. Στο τελευταίο φιλικό πριν την έναρξη των επίσημων αγώνων του Παναιγειρατικού, ο "Παπ" ανοίγει το κοντρόλ και επιταχύνει για να προλάβει την μπάλα. Ξαφνικά, ακούγεται μία φωνή πόνου και ο Παπανικολάου σωριάζεται στο έδαφος κρατώντας τον αστράγαλό του. Είχε υποστεί και πάλι διάστρεμμα. "Όχι, ρε" ψέλλιζαν οι συμπαίκτες του πιάνοντας το κεφάλι τους.

Ο τραυματισμός αυτός θα τον άφηνε έξω για τεράστιο χρονικό διάστημα. Με αυτό ως δεδομένο και σε συνδυασμό με τις γνώσεις του Πέτρου πάνω στην τακτική, άμεσα αναβαθμίζεται στη θέση του βοηθού προπονητή και στις αρχές Νοεμβρίου αναλαμβάνει οριστικά μέχρι και σήμερα την τεχνική ηγεσία της ομάδας.

- Ο σοβαρός σου τραυματισμός στο τελευταίο φιλικό πριν την έναρξη του πρωταθλήματος το 2008, εκτός από αρνητική, είχε και μία θετική πλευρά, καθώς αποτέλεσε την αφορμή για να αναλάβεις την τεχνική ηγεσία του Παναιγειρατικού. Μήπως τελικά η μοίρα ήξερε τι έκανε;

Π.Π.: "Δεν ξέρω αν η μοίρα ήξερε τι έκανε, όμως για μένα είχε κυρίως αρνητικό αντίκτυπο διότι θα προτιμούσα να μην είχα τραυματιστεί και να βοηθούσα την ομάδα αγωνιζόμενος, όπου υπάρχει λιγότερο άγχος και πίεση. Το συναίσθημα όταν σημειώνεις ένα γκολ, όταν βγάζεις μία μαγική πάσα, όταν κάνεις μια θεαματική ντρίμπλα, δε συγκρίνεται με τίποτα. Το μόνο θετικό, που πιστεύω εγώ πως προέκυψε από τον τραυματισμό μου, ήταν ο ερχομός του Δημήτρη Τσιμπούρη. Βέβαια, για να μην παρεξηγηθώ, δεν παραπονιέμαι για τη θέση μου ως προπονητής, απλά λέω ότι εάν είχα τη δυνατότητα να διαλέξω παίκτης ή προπονητής, θα διάλεγα παίκτης. Αλλά ήρθαν έτσι τα πράγματα, όπου το δίλημμα αυτό δεν υπάρχει πλέον".

"Θέλω μόνο να δίνουν όλοι το 100%"

- Οι παίκτες έχουν να λένε τα καλύτερα για το team talk, αλλά και για τις συνεχείς εντολές που δίνεις κατά τη διάρκεια του ματς. Ο Μάριος Μάντζος έχει δηλώσει πως εάν δεν ήσουν εσύ στον πάγκο να του μιλάς και να τον κατευθύνεις συνεχώς, δε θα έπαιζε καλά. Πιστεύεις πως παίζουν τόσο σημαντικό ρόλο για την απόδοση των παικτών τα όσα λες;

Π.Π.: "Το team talk, όπως λες, το θεωρώ απαραίτητο. Δεν μπορεί η ομάδα να μπαίνει στο γήπεδο χωρίς κάποιο σχέδιο. Ειδικά στις περιπτώσεις που γνωρίζουμε τον τρόπο παιχνιδιού του αντιπάλου, είναι υποχρέωσή μου να προετοιμάσω την ομάδα για το τι θα συναντήσει μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Εξίσου σημαντικές είναι και οι οδηγίες κατά τη διάρκεια του αγώνα, καθώς από τη στιγμή που δεν έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε προπονήσεις, είναι το μόνο που μπορώ να κάνω για να βοηθήσω την ομάδα κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Όσο για τον Μάριο, να τον ευχαριστήσω για τα καλά του λόγια και να πω πως είναι ένα παιδί το οποίο κάθε χρόνο βελτιώνεται. Και σίγουρα δεν ευθύνομαι μόνο εγώ γι' αυτό".

- Σε αυτά τα τρία χρόνια του Παναιγειρατικού στην Αθήνα, πολλοί ποδοσφαιριστές της ομάδας έχουν παρουσιάσει τεράστια βελτίωση και ανοδική πορεία. Σα να μαθαίνουν συνεχώς καινούργια πράγματα. Κι αυτό δεν αφορά μόνο τους νεαρούς της ομάδας αλλά και τους γηραιότερους. Ο Δημήτρης Μάντζος για παράδειγμα. Όσο μεγαλώνει, τόσο καλύτερος γίνεται. Πιστεύεις ότι έχεις μερίδιο σε αυτό;

Π.Π.: "Από την εμπειρία μου αυτό που μπορώ να πω εγώ είναι ότι ένας παίκτης βελτιώνεται όταν αντιμετωπίζει παίκτες καλύτερους από τον ίδιο. Πιο γρήγορους, πιο τεχνίτες κλπ. Η πίεση στον εαυτό του και η παραπάνω προσπάθεια που καταβάλλει για να τους αντιμετωπίσει και να ανταπεξέλθει σε τέτοιες καταστάσεις τον βελτιώνει αυτόματα και ως παίκτη. Αυτό είναι το μυστικό και πιστεύω ότι τα παιδιά σε ορισμένες περιπτώσεις και ειδικότερα φέτος υπερέβαλαν εαυτούς και αυτό μόνο καλύτερους μπορεί να τους κάνει. Όσον αφορά το Δημήτρη το Μάντζο, πιστεύω ότι χρόνο με το χρόνο γίνεται σοφότερος. Ξέρει καλά ποιες είναι οι αδυναμίες του ποια τα προτερήματά του και προσπαθεί πάντα να κάνει αυτά που του αναλογούν. Τώρα, αν έχω μερίδιο σε όλο αυτό, θα πρέπει να ρωτήσετε τους παίκτες μας να σας πουν".

- Τι είναι αυτό που ζητάς σε κάθε παιχνίδι από τους παίκτες σου; Ακούγεται πως ακόμη και σε κάποιες περιπτώσεις που η ομάδα νικά, αλλά δεν αποδίδει καλό ποδόσφαιρο, οι παίκτες τα... ακούνε.

Π.Π.: "Ισχύει αυτό. Εγώ το μόνο που ζητάω από τους παίκτες μου είναι σε κάθε αγώνα, ανεξαρτήτως αντιπάλου, να μπαίνουν μέσα και να δίνουν το 100%. Μία λάθος πάσα, ένα λάθος κοντρόλ, ένα τσαφ είναι πράγματα τα οποία μπορούν να συμβούν στον καθένα και γι' αυτό δε ζητώ ευθύνες για κάτι τέτοιο. Σε αγώνες μουντιαλίτο όμως, μέσα σε ένα λεπτό μπορείς να δεχτείς και δύο γκολ. Δε θέλει πολύ να γίνει το κακό. Ένα εκτελεσμένο πλάγιο κι ένα σουτ από το κέντρο και μπορεί να γίνει η ζημιά. Ζητάω μυαλό, εγρήγορση και σοβαρότητα".

- Πιστεύεις ότι έκανες ποτέ κατάχρηση της εξουσίας σου ως προπονητής;

Π.Π.: "Δε νομίζω. Πιστεύω πως έχω δείξει ότι είμαι ανοιχτός σε γνώμες και συμβουλές. Τώρα, το ότι εγώ έχω τον τελευταίο λόγο για το αν θα αποκτηθεί κάποιος παίκτης ή όχι, για το ποιοι παίκτες θα παίζουν και πόσο, νομίζω ότι είναι αυτονόητο".

"Η ομάδα ανήκει στους παλιούς"

- Σε στηρίζουν όλοι. Από τους παίκτες μέχρι και τον κόσμο. Υπάρχουν όμως συγκεκριμένοι άνθρωποι στους οποίους πραγματικά στηρίζεσαι μέσα στην ομάδα;

Π.Π.: "Αγωνιστικά στηρίζομαι σε όλα τα παιδιά. Τρομερά παιδιά και απίστευτοι παίκτες. Αλλά επειδή φαντάζομαι ότι δεν εννοείς μόνο αγωνιστικά, θα σου απαντήσω. Ανέκαθεν πίστευα ότι ο Παναιγειρατικός δεν είναι ούτε η ομάδα του εκάστοτε προέδρου, ούτε η ομάδα του εκάστοτε προπονητή. Εγώ πιστεύω ότι η ομάδα ανήκει στα παιδιά που ήταν από την αρχή εκεί. Παρόντες στη δημιουργία, στην ίδρυση και τη στελέχωσή της. Και που ακόμα είναι εκεί. Είναι η ομάδα του Δημήτρη Μάντζου, του Γιώργου Ντοά, του Διονύση Μάντζου, του Φίλιππου Κρεκούκια, του Γιάννη Παπαδόπουλου, του Μάριου Μάντζου και του Χάρη Πλούμη. Και όλοι με έχουν βοηθήσει απίστευτα. Αγωνιστικά και μη. Ειλικρινά νιώθω μεγάλη υποχρέωση στα παιδιά αυτά".

- Σκέφτηκες ποτέ να εγκαταλείψεις την ομάδα, να φύγεις;

Π.Π.: "Να εγκαταλείψω την ομάδα, με την έννοια να απομακρυνθώ εντελώς και να μην έχω πλέον καμία σχέση, καμία επαφή, όχι! Ποτέ! Να παραιτηθώ από τη θέση του προπονητή, ναι. Δύο φορές. Η πρώτη ήταν με το τέλος της πρώτης χρονιάς, όπου είχα θέσει την παραίτησή μου στη διάθεση της διοίκησης και η δεύτερη πέρυσι το καλοκαίρι, όπου είχα πάρει την απόφαση να δοκιμάσω να ξαναπαίξω μπάλα. Κι επειδή δε θα μπορούσα να είμαι αποδοτικός και στα δύο μου καθήκοντα ταυτόχρονα, σκεφτόμουν πολύ σοβαρά να παραιτηθώ από τη θέση του προπονητή. Να ξεκαθαρίσω εδώ ότι ακόμα κι αν η τότε διοίκηση έκανε δεκτή την παραίτησή μου, εγώ θα παρέμενα κοντά στην ομάδα ως οπαδός της και θα ήμουν παρών σε κάθε της αγώνα".

"Κορυφαία πορεία, μέχρι την επόμενη"

- Πέρυσι έφτασες με την ομάδα μέχρι και τον τελικό. Πού πιστεύεις ότι οφείλεται αυτή η επιτυχία, που αποτελεί αναμφίβολα την κορυφαία πορεία του ΑΟΠ στην ιστορία του.

Π.Π.: "Μία επιτυχία που μας άφησε όμως μια γλυκόπικρη γεύση. Και το λέω αυτό γιατί, όπως έλεγα και στο παιδιά όλο το χρόνο, ήμαστε η καλύτερη ομάδα στον όμιλο και θα μπορούσαμε εύκολα να το είχαμε πάρει. Ωστόσο, το γεγονός ότι από τη δεύτερη κιόλας χρονιά μας καταφέραμε να παίξουμε στον τελικό, είναι πράγματι επιτυχία. Μία επιτυχία που οφείλεται κυρίως στην αγωνιστική αξία και τη διάθεση που έδειχναν τα παιδιά στους αγώνες αλλά και στο άριστο κλίμα που επικρατούσε μεταξύ μας. Θέλω να πιστεύω ότι σαν κομμάτι αυτής της ομάδας συνέβαλα κι εγώ λιγάκι. Είναι όντως η κορυφαία πορεία στην ιστορία του ΑΟΠ, μέχρι την επόμενη".

- Είσαι ένας άνθρωπος άλλοτε εκφραστικός, άλλοτε όχι. Πότε έφτασες σε σημείο που πραγματικά δεν μπορούσες να πανηγυρίσεις άλλο, που να είχες τρελαθεί;

Π.Π.: "Στον περσινό ημιτελικό με τον Πανφραπεδαϊκό νομίζω πως έφτασα στα όριά μου. Με τη σφράγιση της πρόκρισης, μετά το χαμένο πέναλτυ των αντιπάλων, όλα αυτά τα συναισθήματα που έκρυβα μέσα μου όλη την εβδομάδα, άγχος, αγωνία, ανυπομονησία, τρελή επιθυμία για πρόκριση, νεύρα, βγήκαν στην επιφάνεια. Βέβαια δεν ήμουν μόνο εγώ. Πιστεύω πως όσοι βρέθηκαν εκείνη την ημέρα στο γήπεδο, μπορούν να με καταλάβουν, αν κρίνω και από τις δικές σου αντιδράσεις. Ελπίζω τα παιδιά στο μέλλον να με κάνουν να υπερβώ τα όριά μου και να τρελαθώ ακόμη περισσότερο".

- Σε ποιο ματς αγχώθηκες πιο πολύ;

Π.Π.: "Δε θα πρωτοτυπήσω. Πάλι στον περσινό ημιτελικό. Είπαμε, δεν ήταν μόνο η ενδεχόμενη πρόκριση στον τελικό που σε κρατούσε σε εγρήγορση. Ήταν και το όνομα του αντιπάλου που έκανε την ανάγκη για πρόκριση-απάντηση ακόμη πιο επιτακτική".

- Τελικά με τον Κούβαρη τι είχε γίνει;

Π.Π.: "Πού το θυμήθηκες πάλι αυτό (γέλια); Εντάξει, αυτά συμβαίνουν στο ποδόσφαιρο. Τη στιγμή που μας ισοφάρισαν στον περσινό ημιτελικό, γύρισε προς τον πάγκο μας κι έβρισε. Εγώ απάντησα και στο τέλος του αγώνα ήρθε να μου ζητήσει το λόγο για κάτι το οποίο ξεκίνησε εκείνος. Μετά τα έβαλε και με κάποιους άλλους παίκτες μας, αλλά ως εκεί. Ξέρεις, η πίκρα του αποκλεισμού δημιουργεί τέτοιες αντιδράσεις. Περασμένα ξεχασμένα".

"Επιβεβαίωση ανωτερότητας το 8-2"

- Παναιγειρατικός - Πανφραπεδαϊκός 8-2. Υπάρχουν άραγε λόγια για εκείνη τη βραδιά;

Π.Π.: "Βεβαίως και υπάρχουν. Απάντηση, διασυρμός, εξιλέωση, επιβεβαίωση ανωτερότητας. Πιστεύω πως μετά από τρεις ήττες από τον Πανφραπεδαϊκό, όπου η ομάδα αδικούσε τον εαυτό της, ήρθε αυτή η νίκη και αυτό το σκορ. Οι παίκτες μας έπιασαν υψηλά στάνταρ απόδοσης με εκπληκτική αποτελεσματικότητα στο τελείωμα των φάσεων. Ξέρετε πολύ καλά πως οι αγώνες με τη συγκεκριμένη ομάδα είναι πολύ ιδιαίτεροι για εμάς και αυτό το αποτέλεσμα μάς άφησε πάρα πολύ ικανοποιημένους".

- Ήσουν ένας από τους εννέα ήρωες του αγώνα με την "Aρμάδα" τον Ιανουάριο του 2009, που διεκόπη. Ηρωική κι εφιαλτική βραδιά παράλληλα. Τι ένιωθες; Φοβήθηκες καθόλου;

Π.Π.: "Ήρωας δεν θα το έλεγα διότι καθαρά αγωνιστικά ήμουν πολύ κακός. Να φοβηθώ, όχι. Άλλωστε έτσι όπως κυλούσε ο αγώνας, με την προκλητική συμπεριφορά των αντιπάλων, ήμουν σίγουρος πως κάτι θα γίνει κάποια στιγμή και θα ξεφύγουν τα πράγματα. Οπότε δεν ξαφνιάστηκα. Σίγουρα έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα δε θα μπορούσα παρά να νιώθω οργή. Ευτυχώς οι παίκτες μας συγκρατήθηκαν. Η "Αρμάδα" ήταν ομάδα της μίας χρήσεως ενώ εμείς είμαστε εδώ για να μείνουμε".

"Περάσαμε δύσκολα φέτος αλλά θα βγούμε πιο δυνατοί"

- Ας πάμε λίγο στα φετινά. Την Παρασκευή ολοκληρώθηκε μία δύσκολη σεζόν. Κατά τους παλιούς της ομάδας η πιο δύσκολη της ιστορίας του ΑΟΠ. Τι πιστεύεις ότι έφταιξε φέτος και η ομάδα δεν είχε την αναμενόμενη πορεία και πόσο δύσκολο ήταν να διασωθεί από το φετινό αδιέξοδο;

Π.Π.: "Όντως η φετινή χρονιά ήταν αρκετά δύσκολη. Και αγωνιστικά αλλά και εξωαγωνιστικά. Εξωαγωνιστικά γιατί κινδύνευε να χαθεί αυτό το feeling που διέπει όλους μας στην ομάδα. Αυτή η ενότητα, το πάθος, η συμπόνοια, αυτό το... "κάψιμο" που είχαμε τα προηγούμενα χρόνια. Αυτό επηρέασε και το αγωνιστικό κομμάτι ως ένα βαθμό. Καθαρά αγωνιστικά πιστεύω ότι η ομάδα σε σχέση με πέρυσι αποδυναμώθηκε επιθετικά. Αποχώρησαν από την ομάδα δύο πολύ σημαντικοί παίκτες για την επιθετική λειτουργία, ο Δημήτρης Μοτσάκος και ο Ζαχαρίας Σαραντουλάκης. Αυτό μέχρι και το τέλος του πρώτου γύρου μας στοίχησε αρκετά. Με την προσθήκη του Χάρη Ερμείδη καταφέραμε σε μεγάλο βαθμό να λύσουμε αυτό το πρόβλημα και αυτό είχε ως αποτέλεσμα μια αρκετά καλή πορεία στο δεύτερο γύρο και την κατάληψη της 6ης θέσης. Περάσαμε δύσκολα φέτος, οι αντοχές και τα νεύρα όλων μας δοκιμάστηκαν αλλά πιστεύω ότι τελικά η ομάδα θα βγει πιο δυνατή από τη φετινή περιπέτειά της".

- Η ομάδα φέτος ήρθε αντιμέτωπη και με κάτι που δεν της είχε τύχει ξανά. Αγώνα δίχως τον Γιώργο Ντοά στην αποστολή. Αυτό σε έκανε να σκεφτείς διαφορετικά. Δοκίμασες ουκ ολίγες φορές τον Γιάννη Λάμπρου στη θέση του κεντρικού αμυντικού κι εκείνος ανταπεξήλθε πλήρως στα καθήκοντά σου, τοποθετώντας στα δεξιά είτε τον Μάριο είτε τον Φιριππή. Πώς αξιολογείς την επίδοση της άμυνας σε τέτοιες περιπτώσεις;

Π.Π.: "Η άμυνα γενικά φέτος τα πήγε αρκετά καλά. Είτε η σύνθεση ήταν αυτή που ανέφερες, είτε κάποια άλλη. Εγώ πάντα πίστευα ότι οι καλοί παίκτες, οι παίκτες που είναι γρήγοροι και γνωρίζουν από τακτική, μπορούν να αγωνιστούν παντού. Γι' αυτό λοιπόν, αν εξαιρέσουμε τον Μάριο ο οποίος έπαιζε στη φυσική του θέση, ο Λάμπρου και ο Φιριππής τα πήγαν πάρα πολύ καλά αγωνιζόμενοι σε διαφορετικές θέσεις".

"Ενωμένοι θα πάμε καλύτερα και από το 2010"

- Τι προσδοκίες υπάρχουν για τη νέα χρονιά; Ο σχεδιασμός πότε θα ξεκινήσει; Τι έχεις στο μυαλό σου σχετικά με την ενίσχυση της ομάδας;

Π.Π.: "Οι προσδοκίες είναι πάντα υψηλές. Κι αυτό προκαλεί η αξία των παικτών που βρίσκονται στο ρόστερ της ομάδας. Μια ομάδα με τη νοοτροπία του Παναιγειρατικού δεν μπορεί να συμβιβαστεί με τίποτα λιγότερο από το να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο σχεδιασμός της ομάδας ήδη βρίσκεται στο μυαλό μας, αλλά ακόμη δεν έχουμε αποφασίσει. Είναι πολύ νωρίς άλλωστε. Να ηρεμήσουμε πρώτα λίγες μέρες και θα τα δούμε όλα. Αυτό που θα προσπαθήσουμε εμείς είναι να διατηρήσουμε τον κορμό της ομάδας και να γίνουν μία ή δύο μετεγγραφής το πολύ. Αλλά όλα είναι απλά σκέψεις. Δεν έχει αποφασιστεί τίποτα ακόμα".

- Υπάρχουν πολλές φήμες για μία προσπάθεια επίτευξης της καλύτερης ομοιογένειας της ομάδας με τις ανάλογες προσθήκες κι αποχωρήσεις. Τι παιδιά μπορεί να βοηθήσουν στο να είναι η ομάδα πιο καλά δεμένη;

Π.Π.: "Πάντα το πρώτο που ρωτάω όποιον μας προτείνει κάποιον παίκτη είναι εάν είναι ΑΟΠικός στο μυαλό. Το πρώτο που κοιτάμε σε κάθε πιθανή προσθήκη παίκτη είναι να ταιριάζει με τη νοοτροπία του με αυτή της υπόλοιπης ομάδας. Είμαστε μία ομάδα που στηριζόμαστε κυρίως στο πολύ καλό κλίμα που υπάρχει ανάμεσά μας και κάθε καινούργιος παίκτης θα πρέπει να το εξασφαλίζει αυτό. Στη συνέχεια, κοιτάμε και τα καθαρά αγωνιστικά. Τώρα για αποχωρήσεις δε θα ήθελα να μιλήσω. Είπαμε είναι πολύ νωρίς ακόμα".

- Ο Ζαχαρίας Σαραντουλάκης επιστρέφει στο ρόστερ του Παναιγειρατικού μετά από απουσία ένος έτους, ενώ εάν η ομάδα αγωνιστεί στο πρωτάθλημα του Σαββάτου, τότε θα επιστρέψει και ο Διονύσης Μάντζος. Ο Δημήτρης Μοτσάκος επιπρόσθετα δήλωσε πως τη νέα σεζόν θα βρίσκεται πιο συχνά στου Ρέντη. Παράλληλα, ο πρόεδρος Χάρης Πλούμης σε λίγους μήνες απολύεται από το στρατό. Ένας σωρός από επιστροφές. Μήπως η κατάσταση "μυρίζει" λίγο ημέρες 2010; Πιστεύεις ότι μπορούν να οδηγήσουν όλα αυτά στην επιστροφή της ομάδας σε εποχές δόξας;

Π.Π.: "Όλα τα ονόματα που ανέφερες πιο πάνω αποτελούν μεγάλες μορφές του Παναιγειρατικού. Είναι παιδιά που όχι μόνο εγγυώνται την καλή αγωνιστική πορεία της ομάδας αλλά και το άριστο κλίμα έξω από το γήπεδο. Ωστόσο, η προσπάθεια προς την επιτυχία είναι συλλογική. Πρέπει όλοι, κόσμος, διοίκηση, προπονητής, παίκτες, να έχουμε ένα κοινό όραμα, έναν κοινό στόχο. Αν είμαστε όλοι μαζί, θα πάμε πολύ καλά. Καλύτερα και από το 2010".

Η πλάκα με τον Λάμπρου

- Έχουν κυκλοφορήσει στο λαό πολλά ανέκδοτα με κεντρική ιδέα την ιδιαίτερη εκτίμηση που έχεις στις ικανότητες του Γιάννη Λάμπρου. Το... "πουλέν" σου, όπως για πλάκα σου λένε τα παιδιά της ομάδας. Αντιμετωπίζεις με χιούμορ όλα αυτά που λέγονται ή σε ενοχλούν;

Π.Π.: "Φυσικά και τα αντιμετωπίζω με χιούμορ. Είναι ένα αστείο που κάνουμε με όλα τα παιδιά και με τον Λάμπρου μαζί. Εγώ αυτό που θαυμάζω στον Γιάννη είναι η σταθερότητά του και νομίζω πως αυτό το αναγνωρίζουν όλοι. Παρόλα αυτά όμως, εγώ βάζω πάνω από όλα το καλό της ομάδας ανεξάρτητα από συμπάθειες. Κι αν θέλετε αποδείξεις γι' αυτό, μπορείτε να ανατρέξετε στον αγώνα της πρώτης αγωνιστικής του φετινού πρωταθλήματος"

"Ιδανική μέρα το Σάββατο"

- Ποια είναι για σένα η κατάλληλη ημέρα για να παίζει ο Παναιγειρατικός στο πρωτάθλημα;

Π.Π.: "Εγώ πιστεύω πως είναι το Σάββατο. Όχι γιατί μπορεί να αντιμετωπίσουμε πιο βατούς αντιπάλους, αλλά γιατί είναι μια μέρα όπου τα παιδιά έχουν προλάβει να ξεκουραστούν από τις καθημερινές τους εργασίες και οι ώρες που θα αγωνιζόμαστε είναι πιο ποδοσφαιρικές ώρες για εμάς. Άλλωστε είχαμε συνηθίσει δύο χρόνια τώρα. Όμως είναι μία απόφαση που θα παρθεί από κοινού με όλα τα μέλη της ομάδας".

"Είμαι χαμηλών τόνων άνθρωπος"

- Ας πάμε λίγο στον Πέτρο Παπανικολάου ως άνθρωπο. Πολύς κόσμος αναρωτιέται τι... μάρκα τύπος είσαι. Μιλάς ελάχιστα στον Τύπο και σε ξέρουν όλοι μόνο στους αγωνιστικούς χώρους. Τι άνθρωπος είσαι;

Π.Π.: "Αυτό που βλέπετε αγωνιστικά έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την εξωγηπεδική μου ζωή. Γενικά, είμαι άνθρωπος χαμηλών τόνων. Δεν είμαι πολύ κοινωνικός με την έννοια ότι θα πηγαίνω κάθε μέρα για καφέ ή κάθε Σάββατο σε μπαρ, στα μπουζούκια κλπ. Δε μου αρέσει να προκαλώ με τη συμπεριφορά μου, να δημιουργώ φασαρίες. Θέλω, αν γίνεται, να περνάω απαρατήρητος. Γιατί έχω πλέον καταλάβει ότι η ηρεμία είναι δυσάρεστο αγαθό. Στους αγώνες έχω αυτή τη συμπεριφορά γιατί ο αθλητισμός είναι ο μόνος τομέας στη ζωή μου που έχω εγωισμό".

- Με τις γυναίκες πώς τα πας;

Π.Π.: "Δεν ήξερα ότι έδινα συνέντευξη στο Showbiz news (γελάει). Όπως όλος ο κόσμος. Άλλοτε καλά, άλλοτε όχι και τόσο. Δεν παραπονιέμαι όμως".

"Οι στιγμές μετά την πρόκριση οι καλύτερές μου"

- Πέτρο, μετά από τέσσερα χρόνια, κοιτώντας πίσω σου, βλέπεις ότι έχεις περάσει ένα σωρό στιγμές στον Παναιγειρατικό. Θα μπορούσες να ξεχωρίσεις την καλύτερη και τη χειρότερή σου;

Π.Π.: "Εύκολα. Η καλύτερη στιγμή για μένα ήταν η πρόκριση στον τελικό του περσινού πρωταθλήματος. Ή, αν θέλεις, οι στιγμές που ακολούθησαν αμέσως μετά την πρόκρισή μας στον τελικό. Η χειρότερη όταν συνειδητοποίησα ότι δεν μπορώ πλέον να βοηθήσω την ομάδα αγωνιζόμενος".

Μήνυμα στον κόσμο

- Πριν κλείσουμε, ποιο είναι το μήνυμα που θα ήθελες να στείλεις στον κόσμο του Παναιγειρατικού;

Π.Π.: "Να πω κατ' αρχήν ότι μας έλειψε πολύ φέτος. Η παρουσία του κόσμου μάς δίνει έξτρα κίνητρο σε κάθε αγώνα. Το μήνυμα που θέλω να στείλω είναι ότι όλοι εμείς στον Παναιγειρατικό θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας ώστε όλοι τους να είναι υπερήφανοι γι' αυτήν την ομάδα".